Die Deutsche Bahn onderhoudt de lijn Amsterdam – Berlijn. Prachtige staalkleurige wagons met een rode streep vertrekken ieder uur vanaf Amsterdam Centraal. In de coupé’s staan gezellige tafeltjes waar je een laptop en een kop koffie gemakkelijk op kwijt kunt. Een fijn detail is dat er stopcontacten tussen de stoelen zitten, zodat je urenlang ongestoord kan computeren.
Of ongestoord. Onderweg naar Deventer ving ik ongewild een stuk conversatie op van een vrouwspersoon achter me, een paar stoelen verderop. Met luide stem besprak deze vrouw haar relatie met een collega bij de FNV. ‘Ja, ik merkte dat ik toch afstand van haar ging nemen, onbewust. In het begin stoorde ik me nogal aan haar gedrag maar later dacht ik: tja, ik kan me er wel aan storen maar het is gewoon ziekelijk gedrag en daar kan ze ook niks aan doen.’ De vrouw ging verder over haar werk en haar privéleven terwijl ik mijn koptelefoon opzette om daar verder geen getuige van te hoeven zijn. Die maatregel werkte niet afdoende. Even later schalde haar luidkeelse ‘Ja doeiiiii’ door de coupé. Ik besloot dat dit het moment was om de mevrouw met de harde stem vriendelijk te bedanken.
Frank: Ja doeiiiii. En bedankt dat ik uw hele super-interessante privé-conversatie heb mogen meeluisteren.
FNV-mevrouw: Nou, ik praatte anders heel zachtjes en het is hier geen stiltecoupé.
Frank: Mevrouw, u praatte verre van zachtjes. Ik heb een koptelefoon op en toch heb ik uw hele gesprek kunnen volgen.
FNV-mevrouw: Nou, misschien had u er dan eerder iets van moeten zeggen.
Frank: Nou, misschien moet u geen ellenlange privé-conversaties voeren waar andere mensen vlak naast zitten. In het begin stoorde ik me nogal aan uw gedrag maar later dacht ik: tja, ik kan me er wel aan storen maar het is gewoon ziekelijk gedrag waar ze ook niks aan kan doen, om zo luidkeels je privé-leven te bespreken in een treincoupé waar reizigers omheen zitten die daar niets mee te maken hebben.
Deze bezweringsformule kan ik iedereen aanraden. Heel bewust hadden we afstand van elkaar genomen. De FNV-mevrouw bleef stil en iedereen leefde daarna nog lang en gelukkig.